Sanggup berhenti kerja di Puchong semata-mata tak nak bagi mama tinggal seorang diri kat rumah. Tapi pengorbanan apakah ini?
Memang aku kerja kat sana sebagai kuli. Tapi tiap-tiap bulan aku bagi juga duit gaji aku. Bukan aku tak bagi. Tapi hargai lah jugak. Yes mama dan ayah aku memang baik. Bukannya tak baik.
Tapi apa yang kita buat tak penah nak lihat dengan mata kasar. Memang lah aku tak kerja skrg, Bukan aku tak nak kerja tapi rezeki aku tidak ada lagi.
Awat aku tak kerja ni aku tak jaga ke mama? Aku nak keluar g pekan pun ak terpikir banyak kali. "mama okay ke klu tggl sorg ni' "tak ada yg berlaku ke nanti" macam-macam aku pikir. BUt ................
Ohhh Shit !!! Oh hati tolong lah. Jangan lah kau membuatkan aku berdendam. Aku tak berdendam. Aku buat keputusan yang salah ke ? Kalau aku kerja kat Puchong lagi alangkah baiknya. Tak ada aku terus rasa berdosa.
Tapi aku terlalu lembut hati dengan pujukan seorang ibu. Mama suruh aku balik. Aku sebagai anak patuh dengan arahan. Hurm..
AAaaarrrgghhhhhh tension tension tension ... Ayat itu yang membuatkan aku sakit hati.. Ya Rabbi.. Kau Tenangkanlah Hati Ini. Macam nak menangis malam ni. Di Pandang Hina oleh mama sebab aku still tak dapat kerja.
ONE DAY ~~~~~~~~~~
I WILLLLLL GET A JOB ~~~~~~~
WAIT AND SEE THE MOMENT~~~~~~
